به گزارش برنا؛ با حضور در فدراسیون ناشنوایان با مهران تیشه گران رئیس این فدراسیون گفت و گویی انجام دادیم که متن آن را در زیر می خوانید.
- سال 99 برای فدراسیون ناشنوایان چطور گذشت؟
سال 99 کلا نه تنها برای ورزش ما بلکه برای تمام آحاد جامعه از لحاظ مشکل ویروس کرونا سال بسیار بدی بود و حتی مردم نمی توانستند به کارهای روزمره خودشان برسند و در بحث ورزش یعنی از سال 98 یعنی یکسال قبل برای حضور در مسابقات زحمات زیادی کشیده شده بود ولی به یکباره تمام مسابقات جهان بهم خورد. نه تنها در بحث ناشنوایان بلکه در ورزشهای دیگر نیز مسابقات لغو شد. ما برنامه های زیادی داشتیم و در سال گذشته 11 مسابقات جهانی را در تقویممان داشتیم. قرار بود در تور امسال مسابقاتی را مثل تیروکمان، دو، کشتی برگزار شود که همه آنها لغو شد و در سال 99 ما هیچ فعالیت مهمی نداشتیم و تمامی این اتفاقات از لحاظ روحی برای ما کسل کننده بود. ما در این ایام یکسری کارها را از طریق صفحه مجازی انجام دادیم و یکسری پویش ها که از طرف وزارت ورزش و دفتر توسعه همگانی به ما القا می شد انجام می دادیم ولی این کارها در حد آمادگی جزئی ورزشکاران ما بود. البته ما از طریق انجمن های ورزشی پیگیر قهرمانهای ملی بودیم چون می دانیم که سال 99 تمام می شود و امیدواریم که در سال 1400 کرونا از بین برود. مثل تمام فدراسیونها یک سری کارهای مربوط به بودجه و ارتباطات را انجام دادیم و الان که در خدمت شما هستیم ما متوجه شدیم که قرار است مسابقات انتخابی المپیک در دو رشته بسکتبال و فوتبال که قرار است در خردادماه برگزار شود ناچار شدیم اردوهایمان را شروع کنیم اما در فوتبال ما چندین دوره قهرمان آسیا شدیم و این اطمینان و امیدواری را داریم که ما قطعا برای برزیل انتخاب می شویم ولی در بسکتبال کمی کارمان سخت است چون تقریبا اولین بار است که شرکت می کنیم گرچه در سال 2015 یک تیم دست و پا شکسته را به تایوان بردیم ولی امسال ریسک کردیم که امیدواریم ورزشکارانمان بتوانند مقام بیاورند و ما نمی دانستیم که میزبان هستیم. در ابتدا قرار بود مالزی میزبان باشد ولی الان ما به مدت یکماه در جزیره کیش میزبان هستیم ما می دانیم که کار سختی داریم و اردوهایمان را از دو ماه قبل بطور جدی آغاز کرده ایم.
- به لحاظ امکاناتی شرایط ناشنوایان بهتر شده است یا خیر؟
امکانات زیرساختی و شرایطمان از قبل همین طوری بوده و الان هم هست. من در تعداد سالن و افزایش آنها که دخیل نیستم چون اینها کارهای عمرانی است و به عهده رئیس فدراسیون نیست. فدراسیون وظیفه دارد به مباحث قهرمانی و همگانی بپردازد نه اینکه در ساخت و ساز دست ببرد. من خودم به عنوان یک فرد ورزشی هیچ وقت از این امکانات راضی نیستم همیشه ما به مدیر کل استانها می گوییم هیات کل ناشنوایان هم یک هیات است اما متاسفانه دریغ از یک کمک از مدیران کل که همکاران خودم حساب می شوند و از اکثر آنها گله مند هستم. ناشنوایان در سطح کشور گروه بسیار بزرگی هستند و بالاخره در هر استانی نیاز است یک سالن مختص این عزیزان باشد و ما خواهش کردیم تحت ماده 88 این سالن ها را به هیات ما اجاره دهند و بالاخره یک مدیر کل می تواند اینها را انجام دهد ولی متاسفانه این کار انجام نمی شود، ما به چه کسی گله کنیم؟ ما از وزیر ورزش و آقای تقی زاده معاونت امور استانها خواهش کردیم که کمک کنند یک سالن اجاره ای به ورزشکاران ناشنوا بدهند شاید از لحاظ امکانات تسهیلات اردویی من همه کار کردم که همه چیز خوب باشد و خدا را شکر هیچ چیز کم نگذاشته ام ولی امکانات زیرساختی دست من نیست. متاسفانه ما هیچ گونه امکاناتی اضافه نکردیم و قصور هم از خود بنده است تا آن بالا. بهرحال ناشنوایان هم یک گروه ورزشی هستند و ما نباید تبعیض قائل شویم، از لحاظ این که ما نتوانستیم به این ورزشکاران امکانات بدهیم شرمنده شان هستم. امیدوارم روزی برسد ما هم احساس کنیم ناشنوایان، نابینایان و معلولان و غیره فرزندان این مملکت هستند و پرچم المپیک را هم نیز ما بارها و بارها از سالم ها نیز بیشتر بالا بردیم. کار کردن برای ناشنوایان واقعا سخت است زیرا ما با داشتن 17 رشته خودمان یک وزارتخانه محسوب می شویم. ما چهار اردو برگزار کردیم که هر کدام خود یک رشته جدا هستند کدام فدراسیونی به این شکل کار می کند؟ این حجم از وسعت کاری امکانات می خواهد و ورزشکار هم این مسائل را نمی داند و فکر می کند رئیس فدراسیون فقط آمده پشت میز بنشیند و من هم رای گرفتم بیایم تا از ته دل برای این بچه ها کار کنم و اگر نمی توانم کار کنم باید کنار بروم، حالا من نمی خواهم از خود تعریفی کنم اما خدا را شکر تا آنجایی که باید کار انجام داده ام و امکانات مالی خوبی هم تا الان جذب کرده ایم و از نظر مالی مشکلی نداریم ولی امکانات زیرساختی با من نیست. امیدوارم با کمک وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک واقعا ما بتوانیم آینده خوبی را در سالهای آتی مخصوصا در سال آینده که مسابقات زیادی داریم و المپیک را پیش رو داریم با حمایت این بزرگان کاری را از پیش ببریم.
- بهترین و بدترین اتفاق سال 99 برای شما چه بود؟
بدترینش این بوده که نه ما بلکه تمام دنیا هیچ فعالیتی نداشته و همیشه از لحاظ روحی خیلی به ما بد گذشته است و این خیلی بد است و واقعا همیشه به ما سخت گذشته و وقتی اردو داریم و فعالیت می کنیم به ما خیلی خوش می گذرد چون روحیات مان به این مسائل سازگار است و بهترین هم این بوده که همه سلامت بودند. درست است که متاسفانه چندین نفر ازدوستان و ورزشکارانمان را از دست دادیم و این هم بدترین خاطره ما بوده است خصوصا ورزشکارانی که بخاطر این ویروس فوت کردند. در زندگی شخصی هم که مشکلی نبوده ولی ما همیشه شرمنده خانواده مان هستیم که نتوانستیم به آن صورت به عنوان یک پدر و همسر در خدمت خانواده باشیم بهرحال ما هم کارمند این وزارت هستیم و 30 سال است داریم خدمت می کنیم و دوست داریم همه جا دلسوزی کنیم. بعضی اوقات بوده که نتوانستیم به خانواده برسیم ولی در بحث شخصی خاطرات بد نداشتم و خاطرات خوبش هم این بوده که در کنار خانواده خوش گذشته است.
- در پایان اگر برای رعایت کرونا توصیه‌ای دارید بفرمایید؟
امیدوارم سلامتی همیشه برقرار باشد و ویروس کرونا رخت ببندد و در سال 1400 تمامی مردم دنیا صحیح و سالم باشند و یک زندگی بدون مشکل و دغدغه را پیش ببریم که این با رعایت پروتکل های بهداشتی محقق می شود. درباره مسائل اقتصادی و تحریمها باید بگویم یک سری تحریمهای ظالمانه در حق کشور ما شده و امیدوارم وضع برای همه بهتر شود. 4
