به گزارش اقتصادنیوز به نقل از نامه نیوز، هر زمان که نام سید ابراهیم رئیسی به میان می‌آید، بدون هیچ بحثی بسیاری از نیروهای اصولگرا اعلام می‌کنند که بر او به اجماع می‌رسند و تقریبا او تنها فردی است که ظرفیت ایجاد اجماع سراسری میان اصولگرایان را داراست؛ فردی که توانست در انتخابات سال96 گزینه واحد همه اصولگرایان باشد و سبد رأی این جناح سیاسی را واحد کند و هرچند در آن رقابت حسن روحانی پیروز انتخابات شد اما رئیسی نشان داد که اولا رأی بالایی دارد و ثانیا وحدت‌بخش است اما همه این اوصاف در حالی است که بر اساس نشانه‌های موجود او بنا ندارد در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 نامزد شود؛ روشن‌ترین نشانه موضع انتخاباتی اخیر جبهه پایداری است.
این طیف سیاسی تا پیش از این رسما اعلام کرده که از ورود رئیسی به انتخابات حمایت می‌کند اما ناگهان سقای بی‌ریا، از اعضای جبهه پایداری مطرح کرد که از میان سعید جلیلی و صادق محصولی یک نفر نامزد انتخاباتی پایداری در انتخابات ریاست‌جمهوری خواهد بود.
گزاره‌ای که از چند وجه حایز اهمیت است. نخست آنکه با این خبر روشن شد که رئیسی نمی‌آید زیرا اگر درصدی هم احتمال حضور رئیسی در انتخابات وجود داشت، پایداری از گزینه‌های دیگری مانند جلیلی و محصولی رونمایی نمی‌کرد و دوم آنکه پایداری نشان داد در صورت نبود رئیسی بنا دارد مانند سابق بر نامزدهای خود اصرار کند؛ هرچند این گزاره می‌تواند تا روز انتخابات دستخوش تحولاتی قرار گیرد. البته در کنار جلیلی و محصولی نام علی نیکزاد هم به صورت پراکنده به گوش می‌رسد و تا این لحظه مشخص نیست پایداری از کدام یک از این سه شخصیت حمایت نهایی را خواهد داشت.
البته در بین این سه شخصیت تحرکات انتخاباتی جلیلی بیش از دیگران است و گویا نامزدی‌اش در انتخابات جدی شده است که حضور جلیلی هم می‌تواند نتایج خاصی داشته باشد.
همان‌طور که گفته شد با آمدن جلیلی یعنی باید نیامدن رئیسی را حتمی بدانیم زیرا اگر رئیسی پا به میدان بگذارد، پایداری و شخص جلیلی از او حمایت می‌کنند و حال که تحرکات جلیلی افزایش یافته می‌توان دریافت که رئیسی نمی‌آید، ثانیا حضور جلیلی آن‌طور که به نظر می‌رسد باعث اتفاق نظر کامل جبهه پایداری نمی‌شود زیرا در این طیف سیاسی هستند کسانی که موافق حضور جلیلی نیستند و بعید نیست نامزدی جلیلی باعث ایجاد شکاف‌هایی در جبهه پایداری شود و ثالثا جلیلی می‌تواند بر ایجاد فضای دوقطبی در بالاترین شکل خود دامن بزند؛ به این معنی که اگر جلیلی نامزد شود، اصلاح‌طلبان مترصد آن خواهند بود که فردی در تضاد با افکار و رویکرد جلیلی را روانه میدان کنند و شاید رقابت انتخاباتی بیشتر با رنگ دیپلماسی همراه شود. اصلاح‌طلبان خاصه از سال92 سعی کردند جلیلی را ضد مذاکره معرفی کنند؛ چنانکه در سال92 نیز گفتمان آنها با معرفی حسن روحانی در تقابل با رویکرد دیپلماتیک جلیلی بود.
اگر جلیلی نامزد انتخابات شود، هیچ بعید نیست اصلاح‌طلبان از نیروهای سیاسی خود عبور و به سمت یک نامزد دیپلمات سوق داده شوند و شاید مثلا به جای حمایت از عارف یا حتی جهانگیری ظریف را روانه میدان کنند؛ بنابراین دو قطبی‌شدن انتخابات بیشتر از هر زمانی با حضور سعید جلیلی رخ می‌دهد؛ شرایطی که شاید برخی نیروهای سیاسی اصولگرا چندان مایل به آن نباشند.
