به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، حضرت مهدی (عج) تنها فرزند امام حسن عسکری (ع) در سحرگاه نیمه شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ هجری قمری در شهر سامرا دیده به جهان گشودند. حکومت عباسی در دوره امامت امام حسن عسکری (ع) درصدد یافتن فرزند وی به عنوان مهدی و جانشین پدر بود و از این رو تولد امام زمان مخفی نگه داشته شد و جز چند تن از یاران خاص امام یازدهم شیعیان کسی او را ندید.
بعد از ظهور امام عصر (عج) هدف اصلی حکومت مهدوی برقراری عدالت در سرتاسر عالم و ریشه کن کردن بی عدالتی است همچنین از دست آورد‌های حکومت امام زمان (عج) رفاه و آسایش عمومی است که عامل رشد معنوی و فکری افراد را فراهم خواهد ساخت. پیامبر اکرم (ص) در این باره می‌فرماید: «وقتی در امت من مهدی (عج) قیام کند، در زمان او مردم به نعمت‌هایی دست می‌یابند که در هیچ زمانی به آن‌ها دست نیافته اند. آسمان باران خود را بر آن‌ها فرو می‌فرستد و زمین برکاتش را آشکار می‌سازد».
انتظار فرج زمانی جدی است که شخص منتظر، عامل به عدل و گریزان از ستم و تباهی باشد و گرنه انتظار فرج، در حد یک ادعا و شعار بی محتوا باقی خواهد بود. از این رو، در روایات آمده است که انتظار فرج، خود، فرج است؛ زیرا کسی که حقیقتاً منتظر فرج و ظهور حجت خدا و تأسیس حکومت عدل گستر او است، زندگی خود را بر پایه عدل و داد استوار می‌سازد. او، انسانی است که حضور و غیبت امام، در نحوه رفتار و سیر و سلوکش تفاوتی ایجاد نمی‌کند و پیش از تشکیل حکومت عدل او، چنین حکومتی را در زندگی خود پایدار ساخته است.
بیشتر بخوانید
انتظار، سبب استقامت و پایداری مسلمانان برابر فشار‌ها و سختی‌ها می‌شود و از یأس و ناامیدی آنان، جلوگیری می‌کند. انتظار فرج به معنای امید به آینده روشن و تحقّق ارزش‌ها و خوبی‌ها است، چنین نگاهی به انسان شور و نشاط و حرکت می‌دهد؛ به گونه‌ای که هم در پی اصلاح خود اقدام و هم محیط خود را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
انسان منتظر ساکت و ساکن نمی‌ماند، بلکه کار‌ها و تلاش‌های خود را برای زمینه‌سازی در راستای تحقّق ظهور انجام می‌دهد. چنین فردی در جامعه، نه تنها خود را از انحرافات اعتقادی و عملی به دور نگه می‌دارد؛ بلکه سعی در ساختن و اصلاح کردن جامعه نیز دارد. بنابراین، انتظار، نه تنها یک عمل فردی که یک کار جمعی و تشکیلاتی است که به طور مداوم، جامعه و افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند ضامن سلامت فکری و عملی فرد و جامعه باشد.
حجت الاسلام و المسلمین محمد صادق کفیل سخنران و کارشناس مذهبی، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، به جایگاه برتر شیعیان در دوران غیبت اشاره کرد و گفت: مردم دوران غیبت به تعبیر امام سجاد (ع) «المُنتَظِرونَ لِظُهُورِهِ أفضَلُ أهلِ کُلِّ زَمانٍ»؛ منتظران ظهور امام مهدى (عج) برترین اهل هر زمان اند. همچنین در روایت دیگری پیامبر (ص) می‌فرمایند از اصحاب من مردم دوران غیبت بالاترند، زیرا امامشان را ندیده پذیرفتند.
وی افزود: با استناد به احادیث اهل بیت (ع) مشاهده می‌کنیم همانطور که حفظ دین در آخرالزمان سخت‌تر است، ثواب عبادت نیز در دوران غیبت از همه زمان‌ها بیشتر است. حالا اگر بخواهیم دینمان حفظ شود یکی از راهکارهایش انتظار فرج است. امام سجاد (ع) می‌فرمایند: «إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ»؛ مردم زمان او که معتقد به امامت وى می‌باشند و منتظر ظهور او هستند، از مردم تمام زمان‌ها بهترند، زیرا خداوند عقل و فهمى به آن‌ها داده که غیبت در نزد آن‌ها حکم مشاهده را دارد.
این پژوهشگر مذهبی ادامه داد: مقوله انتظار خودش یک حرکت و تلاش جامع به سمت رستگاری است و باعث رشد انسان و عامل حفظ دین است. انسان منتظر دارای برنامه است و برای حفظ دینش کوشش می‌کند؛ انسان منتظر عمل صالح انجام می‌دهد، ترک گناه می‌کند و به دنبال خود سازی است در نتیجه نظام زندگی اش تغییر می‌کند. امام حسن عسکری (ع) در مورد انسان منتظر می‌فرمایند «چه کسی در دوران غیبت از هلاکت نجات پیدا می‌کند؟ کسی که توفیق دعا برای ظهور داشته باشد»؛ در نهایت امام (ع) راه نجات از هلاکت را برنامه‌ریزی برای ظهور با محوریت دعا می‌دانند.
در ادامه شما می‌توانید صحبت‌های حجت الاسلام محمد صادق کفیل را مشاهده کنید.
انتهای پیام/
