به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، تیم والیبال فولاد سیرجان امسال در شرایطی توانست عنوان قهرمانی رقابت‌های لیگ برتر باشگاه‌های کشور را کسب کند که یک پاسور با تجربه به نام علیرضا بهبودی را به عنوان کاپیتان در ترکیب تیم خود داشت. بهبودی متولد 19 اسفند 1357 در قزوین است که امسال بعد از حدود 20 سال و در سن 43 سالگی توانست یک بار دیگر قهرمانی لیگ را تجربه کند.
این پاسور باتجربه که سومین بازیکن مسن لیگ امسال بود سابقه حضور در تیم‌های پیکان، شهرداری ارومیه، پردیس متحد قزوین، ارتعاشات صنعتی،پتروشیمی بندر امام، باریج اسانس، شهرداری تبریز، خاتم اردکان، شهرداری ورامین، پیام مشهد و فولاد سیرجان را دارد. متن صحبت‌های علیرضا بهبودی به خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس را در ادامه می‌خوانید:
فارس: محمدرضا تندروان در مصاحبه‌ای مدعی شد که هدف شما از ابتدا قهرمانی در لیگ امسال بود؛ آیا واقعاً از روز اول به قهرمانی فکر می‌کردید؟
تیم ما خیلی زود تشکیل شد. ابتدا تیم شهداب یزد کارش را در جذب بازیکن و مربی آغاز کرد و چند روز بعد شهرداری ارومیه در یک روز طوفان به پا کرد و با چندین بازیکن قرارداد امضا کرد و پس از آنها ما کارمان را شروع کردیم. نمی‌گویم تیم‌های یزد و ارومیه برنامه نداشتند، اما ما با برنامه دقیقی پیش رفتیم. از لیستی که مد نظر کادر فنی بود تنها 2 یا 3 نفر به جمع ما اضافه نشدند. حدود 90درصد از نفراتی که تندروان می‌خواست جذب شدند و خیلی زود تمرینات آنلاین خود را شروع کردیم. سالن‌ها به دلیل کرونا تعطیل بود، اما ما در خانه تمرینات را استارت زدیم.
مدتی بعد هم تمرینات گروهی ما در تهران استارت خورد. قبل از اینکه تمرین‌مان در سالن آزادی را شروع کنیم در رستوران فدراسیون جلسه‌ای برگزار کردیم. همه در آن جلسه صحبت کردند و 95 درصد از بازیکنان معتقد بودند که بالای 90درصد قهرمان خواهیم شد. در آن جلسه نه مدیران باشگاه بودند و نه اصحاب رسانه حضور داشتند. اینکه تندروان گفته از ابتدا هدف‌مان قهرمانی در لیگ بود واقعاً درست است. ای کاش جلسه روز اول فیلمبرداری می‌شد، چون الان همه فکر می‌کنند که چون قهرمان شده‌ایم این حرف را می‌زنیم. هدف‌مان نمایش بالاترین توان و در نهایت قهرمانی بود.
فارس: چطور در شرایطی که هنوز لیگ شروع نشده بود، شما خود را مدعی قهرمانی می‌دانستید؟
آن زمانی که این جلسه برگزار شد، اکثر تیم‌ها نفرات مدنظر خود را جذب کرده بودند. ارومیه، یزد، هراز، سایپا و گنبد و ... بازیکنان خود را جذب کرده بودند، اما من نسبت به تجربه خودم و تقسیم نفرات ادعای قهرمانی کردم.
فارس: در همان روزهای ابتدایی لیگ خیلی از کارشناسان شانس زیادی برای حضور در جمع مدعیان برای تیم شما قائل نبودند.
خیلی خوشحالم که نظر کارشناسان در روزهای ابتدایی انگیزه ما را مضاعف کرد که خودمان را در عمل ثابت کنیم. هیچ کارشناسی، حتی مربیان کاربلد و مسن لیگ هم ما را جز مدعیان نمی‌دانستند. در نیم فصل که قهرمان شدیم تنها چند مربی نظرشان تغییر پیدا کرد. حتی یکی از گزارشگران در بازی دوم فینال گفت هیچکس باور نمی‌کرد که سیرجان به فینال برسد. من این جمله را نوعی بی‌احترامی ورزشی می‌دانم. چطور ممکن است تندروان، تاج‌الدینی، بهبودی، تشکری، داودی، کاظمی و محمد رضی که در 4 سال اخیر 3 فینال را تجربه کرده نادیده بگیرید و به تیم سیرجان بی‌احترامی کنید؟
فارس: شاید این حرف‌ها انگیزه شما را هم بالاتر برد.
برای ما خیلی خوب شد. بی‌احترامی‌هایی که به ما شد انگیزه‌مان را افزایش داد و ما هم در عمل ثابت کردیم. ضمن اینکه این صحبت‌ها بار سنگینی را هم از روی دوش ما برداشت، چون کسی توقعی از ما نداشت. اگر در 8 ماه اخیر آرشیو رسانه‌ها را بررسی کنید متوجه خواهید شد که ما هیچ واکنشی به این صحبت‌ها نداشتیم. فقط دنبال این بودیم که بهترین خودمان باشیم، چون به کارمان ایمان داشتیم.
فارس: در مسیر قهرمانی چه سختی‌هایی کشیدید؟
در یک ماه اخیر سختی‌های زیادی کشیدیم. عضله ساق پای من پاره شد و حدود 40 روز غایب بودم و اشکان درخشان جای من بازی کرد. با این حال هیچ اتفاقی برای ما رخ نداد. شاید به هراز و ارومیه باختیم، اما درخشان مقابل سایپا هم بازی کرد و در مجموع خللی در روند کلی تیم‌مان رخ نداد. در نیمه‌نهایی و فینال رضی را به دلیل پارگی رباط از دست دادیم و جلوه و زرمفر جای او بازی کردند. کمی عقب تر رحمان داودی مصدوم شد و در ترکیب قرار نگرفت. قبل از آن چند بازیکن به کرونا مبتلا شدند و نتوانستند بازی کنند. این شرایط نشان می‌دهد که تیم ما کار کرده بود و برنامه داشت. اصلاً به هیچ بازیکنی هم وابسته نبودیم. در مقابل شما ببینید برای سایپا چه اتفاق افتاد وقتی موسوی و امیر حسینی رفتند.
فارس: شما سابقه بازی در ارومیه را هم دارید. آیا فشاری که از سوی هواداران و علاقمندان به تیم وارد می‌شود تاثیر مثبت دارد یا منفی؟
غیر از سال 94 که شرایط مالی باشگاه ارومیه خوب نبود، هر سال دیگری که در این شهر بازی کردم لذت بردم و هیچ فشاری روی من نبود. افرادی که از بیرون می‌خواهند به ارومیه بروند باید ظرفیت تحمل فشار بالا را داشته باشند. ارومیه خودش را پایتخت والیبال آسیا می‌داند و وقتی چنین ادعایی مطرح می‌شود و ستاره‌هایی همچون خداپرست و کارپیشه و معروف و عبادی‌پور و ... دارید بدون شک فشار زیادی به تیم وارد می‌شود. بازیکنی باید به ارومیه برود که غیر از شاخصه‌های فنی، گنجایش و ظرفیت فشارها را هم داشته باشد. بازیکنی که مسئولیت پذیر باشد در ارومیه موفق می‌شود، به عنوان مثال سعید مصطفی‌وند چنین شرایطی دارد. او با تعصب و مسئولیت پذیر بوده و شرایط ارومیه را درک کرده است.
فارس: آیا در لیگ امسال شرط‌بندی داشتیم؟
شرط بندی یک بحث است و ایجاد سایت‌های شرط بندی بحث دیگری محسوب می‌شود. 2 سال پیش هم دیدم و هم شنیدم که خیلی از بازیکنان روی باخت تیم خود شرط می‌بنند که این موضوع اصلاً برای من قابل قبول و درک نیست. شاید ایرادی نداشته باشد به عنوان بازیکن تیم سایپا، نتیجه دیدار تیم‌های پیکان و شهرداری ارومیه را پیش‌بینی کنید، اما اینکه شرطی بسته شود و با سایر بازیکنان هم هماهنگ شود که قرار است یک ست را ببریم و 3 ست را ببازیم اصلاً اخلاقی و منطقی نیست.
هیچ کلمه‌ای برای توصیف این شرایط نمی‌توانم انتخاب کنم. در یک مسابقه به یاد دارم که بازیکنان تیم مقابل ما به التماس افتادند و خطاب به بازیکنان ما گفتند شما را به خدا قسم این ست را با امتیاز کمتر از 20 ما را ببرید!
فارس: برخی صحبت از دوپینگ در لیگ را مطرح کردند؛ آیا این موضوع صحت داشت؟
تیمی مانند شهرداری قزوین که تیم شهر خودم است را مثال میزنم. این تیم دقیقه 90 تشکیل شد و نفراتی که قابل احترام هستند را جمع و جور کرده است. اگر این تیم تا انتها با ثبات کار می‌کرد و به جمع 8 تیم برتر یا نیمه‌نهایی هم راه پیدا می‌کرد و در تمام مسابقات شرایط ایده‌آلی داشت می‌شد به این تیم شک کرد؛ تاکید می‌کنم که تازه می‌شد به این تیم شک کرد نه اینکه بخواهیم تهمت بزنیم و جایی مطرح کنیم.
تیمی مثل سیرجان، سپاهان، ارومیه و هراز 8 ماه با برنامه کار کردند و برنامه آنها این بود که در پلی‌آف در اوج آمادگی باشند. هیچکس حق ندارد حتی اگر موردی برایش مسجل شده باشد درمورد این تیم‌ها اظهار نظر کند. ما تمام کارمان را کردیم که در پلی‌آف در اوج باشیم.
فارس: حمایت‌های باشگاه و مسئولان استانی برای رسیدن شما به قهرمانی چقدر بود؟
من و داودی و تشکری و ... در بهترین باشگاه ایران که زمانی پیکان بود بازی کردیم و در صنام و ارومیه هم حضور داشتیم، اما شرایطی که امسال در سیرجان داشتیم را در هیچ باشگاهی ندیده بودیم. یک ماه قبل از شروع نیم فصل دوم ما 70درصد از قرارداد خود را دریافت کرده بودیم و فکر می‌کنم هیچ باشگاهی چنین شرایطی نداشت. از وقتی بازی‌ها متمرکز در تهران برگزار شد هتل المپیک را برای ما رزور کردند و در سالن فدراسیون تمرین می‌کردیم.
از نظر امکانات و شرایط هیچ دغدغه‌ای نداشتیم. تجربه من می‌گوید که این موضوع کمک بزرگی به تیم می‌کند وگرنه بازیکن هر روز باید به دفتر مدیر باشگاه برود و از شرایط گلایه کند. قطعاً هر باشگاهی چنین شرایطی داشته باشد، بازیکنان جان‌شان را هم برای آن تیم خواهند داد.
فارس: بعد از حذف تیم سایپا، سیامک افروزی، پزشک تیم ملی و تیم سایپا به جمع شما اضافه شد. دلیل اینکار چه بود و به نظر می‌رسد تاثیر زیادی هم در روند کاری تیم‌تان داشت.
افروزی برای من امسال یادگاری خیلی خوبی بجا گذاشت. وقتی شرایط پایم را به چند پزشک نشان دادم گفتند که 3 تا 4 هفته باید استراحت کنم و این یعنی در بهترین حالت اگر به فینال می‌رسیدیم من می‌توانستم در بازی دوم به میدان بروم. بعد از مصدومیت با تندروان و شریف‌پور، سرمربی و سرپرست تیم صحبت کردیم و خواستیم که افروزی به جمع ما اضافه شود.
ضمن اینکه ابتدای فصل هم قرار بود افروزی به تیم ما بیاید، اما ترجیح داد در تهران باشد. افروزی در 5 روز اولی که به جمع ما ملحق شد فقط با من کار کرد. اینکارها باعث شد بدون ترس جلو بروم. در پایان مسابقات هم به خودش گفتم و هم در جمع اعلام کردم که بخش زیادی از این قهرمانی یادگاری او به من بود.
فارس: تمام بازیکنان تیم‌تان امسال خوب بودند، اما نظرتان درمورد صابر کاظمی چیست؟
برخی‌ها گفتند که صابر نگین والیبال ایران است که من هم به این امر اعتقاد دارم. کاظمی نگین انگشتر والیبال ایران است؛ چپ دستی که سرعت دست و قدرت سرویس‌هایش انفجاری است. شلیک به توپش را در دوران اوج امیر غفور دیده بودم با این تفاوت که غفور راست دست است و صابر چپ دست. پشت خط زن چپ دست برای هر تیمی نعمت است.
کاظمی ایراداتی هم دارد که البته فنی نیست و با بیشتر بازی کردن قطعاً برطرف خواهد شد. اگر صابر کاظمی قدر خودش را بداند و مسئولان والیبال که دوست دارند تا سال‌ها یک بازیکن شاخص در تیم ملی داشته باشند از او مراقبت کنند. امیدوارم آسیب نبیند و اگر اتفاقات غیرقابل پیش بینی برایش رخ ندهد شک ندارم که او سال‌ها می‌تواند در تیم ملی بازی کند.
فارس: اگر شما سرمربی تیم ملی باشید چند بازیکن سیرجان را برای پوشیدن پیراهن تیم ملی انتخاب می‌کنید؟
من اگر سرمربی تیم ملی بودم همه بازیکنان سیرجان را به اردو دعوت می‌کردم. ناصر شهنازی، سرمربی سایپا یک بار این جمله را مطرح کرده بود، اما او کنایه زد، چون نتوانست بگوید ما دوپینگی هستیم. این صحبت‌ها قشنگ نیست و توجهی به آن نمی‌کنیم. اگر من جای آلکنو بودم قطعاً 6 بازیکن اصلی و چند بازیکن جوان سیرجان را حتماً به تیم ملی دعوت می‌کردم.
فارس: چرا اعتقاد دارید که ناصر شهنازی با کنایه اظهارنظر کرده است؟
در بازی سایپا با شهداب یزد اسماعیل‌نژاد و معنوی‌نژاد استراحت کردند تا در پلی‌آف سرحال باشند. ضمن اینکه سایپا خودش خواست که در پلی‌آف با سیرجان بازی کند. شاید دلیلش این بود که تصور می‌کردند من به عنوان پاسور سیرجان مصدوم هستم و تیم شرایط خوبی ندارد. انتخاب حریف در این مرحله حق طبیعی هر تیمی است، اما باید بررسی شود که آیا بازی تیم‌مان به بازی تیم حریف می‌خورد یا خیر؟
اما وقتی تیمی حریفش را بر اساس ضعف پاسورِ مصدومش انتخاب می‌کند، انگیزه تیم حریف را بالا می‌برد. وقتی ما دیدیم که دو بازیکن سایپا در بازی مقابل شهداب در ترکیب قرار نگرفته‌اند هم قسم شدیم که سایپا را در جمع 8 تیم شکست خواهیم داد. شهنازی خودش باعث شد که اگر قرار بود با 100درصد توان بازی کنیم، با توجه به شرایط با 200 درصد توان وارد زمین شویم. این کار شهنازی به نوعی بی احترامیِ ورزشی به ما بود. اگر کاری که شهدابی‌ها کردند لذت بردم؛ آنها با تمام توان مقابل سایپا قرار گرفتند که در پلی‌آف با هراز بازی کنند، چون فکر می‌کردند توان غلبه بر هراز را دارند، اما این اتفاق رخ نداد.
فارس: والیبال ایران با آلکنو موفق می‌شود؟
من با او کار نکرده‌ام، اما از نظر روزمه و کاریزما به نظر می‌رسد به درد والیبال ایران می‌خورد. من خیلی به توتولو، دستیار آلکنو امیدوار هستم، چون ایتالیایی بوده و سیستم بازی ما هم به آنها نزدیک است. امیدوارم کاریزما و مربیگری آلکنو در کنار تمرینات توتولو به تیم ملی کمک کند.
فارس: هدفگذاری رئیس فدراسیون سکوی المپیک است؛ آیا تیم ملی می تواند به آن برسد؟
من هیچ شانسی برای تحقق این هدف قائل نیستم. این موضوع یک هدف دست نیافتنی به نظر می‌رسد. نمی‌خواهم منفی صحبت کنم، اما باید بدانیم که المپیک برنامه‌ریزی می‌خواهد. ما تازه فروردین می‌خواهیم کار را استارت بزنیم که قطعاً تعداد زیادی از بازیکنان و آلکنو در شروع کار غایب هستند.
اردیبهشت و خرداد تمرین خواهیم کرد تا در لیگ ملت‌ها حاضر باشیم و پس از آن هم چند روز فرصت داریم که به المپیک برویم. با این برنامه ریزی سکوی المپیک خیلی سخت به دست می‌آید. شاهکار ما این خواهد بود که در گروه خود در مرحله اول صعود کنیم که این امر به عقیده من دور از دسترس نیست. حریفان برنامه‌ریزی دقیقی دارند و هدف برخی از آنها در هر حالتی موفقیت در المپیک است.
چطور می‌توان لهستان، آمریکا، فرانسه، روسیه، برزیل، ایتالیا و ... دست کم گرفت؟ شک نکنید شرایط حریفان در المپیک بسیار متفاوت از سایر تورنمنت‌ها خواهد بود. برای من که در تیم ملی نیستم باعث افتخار است که والیبال ایران روی سکوی المپیک قرار بگیرد، اما باید واقع‌بین باشیم. به نظر من در شرایط برابر با تمام کشورهای قدرتمند، تیم ایران در جایگاه دهم قرار دارد؛ در این بین ممکن است در یک تورنمنت مدال بگیریم، در تورنمنت دیگری ششم شویم و در یک تورنمنت عنوانی کسب نکنیم.
فارس: سال آینده هم بازی خواهید کرد یا به جرگه مربیان اضافه می‌شوید؟
فعلاً می‌خواهم بازی کنم. تا زمانی که به درد تیمی بخورم و احساس کنم توان دارم بازی خواهم کرد. به هر حال بحث مادی و زود اضافه نشدن به جرگه مربیان و ... هم مطرح است که باید بررسی شود. اولویت اول و آخر من بازی کردن است.
فارس: آیا شما مسن‌ترین بازیکن لیگ امسال بودید؟
من مسن‌ترین بازیکن لیگ نبودم و قبل از من نفراتی همچون امیر حسینی و احسن شیرکوند هم هستند. در واقع من سومین بازیکن مسن لیگ امسال بودم. من 43 سال سن دارم و فکر می‌کنم امیرحسین هم 45 سال سن داشته باشد. شیرکوند هم چند ماه از من بزرگتر است.
فارس: اینکه به شما گفته می‌شود یکی از مسن‌ترین بازیکنان لیگ چه احساسی به شما دست می‌دهد؟
این موضوع اجتناب ناپذیر است. اهمیتی برای من ندارد، چون عملکردم نشان می‌دهد که چند ساله هستم. بازیکنان جوانی داریم که با ما سه نفر هم قابل مقایسه نیستند.
فارس:سال 99 برای شما چطور بود؟
از نظر ورزش سال خیلی خوبی برای من بود، چون خوب تمام شد، اما از نظر زندگی عمومی اصلاً خوب نبود، چون ما عزیزان زیادی را از دست دادیم. درگذشت علی انصاریان، مهرداد میناوند و تعداد زیادی از هموطنان‌مان واقعاً دردناک بود. در کل سال خوبی نبود، چون خبرهای بدی شنیدیم، اما آخرش حداقل برای ما به خوبی و خوشی و با قهرمانی تمام شد.
فارس: سال گذشته تصور می‌کردیم که امسال شرایط متفاوتی داشته باشیم، اما اینگونه نشد.
همه چیز به خودمان بستگی دارد. این شرایط برای تمام دنیا بود. مدتی همه به خوبی پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کردند و مسئولان هم حواس‌شان به همه چیز بود، اما نمی دانم چه اتفاقی افتاد که مردم و مسئولان کوتاهی کردند و نتوانستیم کرونا را شکست دهیم. در ابتدا شرایط خوب پیش رفت، اما گویا ناگهان همه تصور کردند که در نوروز 1400 کرونا از بین خواهد رفت و هرچه به آخر سال نزدیک شدیم از پروتکل‌ها دورتر شدند. سهل‌انگاری کردیم و چوب این کار را هم می‌خوریم.
فارس: در سال‌های قبل و زمانی که کرونا نبود در نوروز چه می‌کردید؟
معمولاً روز اول عید خانه بودیم و پس از آن به بزرگترها سر می‌زدیم. دید و بازدیدهایی بود که کرونا همه آنها را قطع کرد. خیلی زیاد دلتنگ آن روزها شده‌ام. من در سال‌های قبل شرایط خیلی خوبی را تجربه کرده‌ام؛ در گذشته زندگی مردم با تکنولوژی اینقدر درگیر نشده بود و مردم تمام تمرکزشان روی فضای مجازی نبود و به همین دلیل دید و بازدیدها خیلی بیشتر بود. دلم برای آن روزها تنگ شده بود.
فارس: بهترین خاطره‌ای که از دوران نوروز دارید چیست؟
واقعاً اینقدر خاطره خوب از عید دارم که نمی‌دانم کدام را مطرح کنم. هر زمانی که عید می‌شد خودم را به تهران می‌رساندم و به خانه پدربزرگم می‌رفتم و آنجا هم اتفاقات خوبی رخ می‌داد. اوضاع به قدری خوب بود که اصلاً متوجه نمی‌شدم 13 روز عید چگونه می‌گذشت.
فارس: بهترین عیدی که گرفتید چه بود؟
حضور ذهن ندارم، اما فکر می‌کنم همان 20 تومنیِ معروفی که از بزرگترها می‌گرفتیم برای‌مان بسیار لذت‌بخش بود.
فارس: مهمترین اتفاق سال 99 برای شما چه بود؟
مهمترین اتفاق را می‌خواهم شخصی بیان کنم. من بعد از 19 سال توانستم یک بار دیگر قهرمان ایران شوم. خیلی درگیر آمار و رکورد و ... نیستم، اما فکر می‌کنم پاسور 43 ساله نداشتیم که قهرمانی لیگ برتر شود.
فارس: بزرگترین حسرت شما در سال 99 چیست؟
در سال 99 هیچ حسرتی نداشتم. حسرت‌های من مربوط به سال‌های گذشته است که فکر می‌کنم تا ابد هم باقی بماند؛ البته این نکته را هم بگویم که این حسرت‌ها ورزشی است.
فارس: آرزوی شما برای سال 1400 چه خواهد بود؟
برای خودم، خانواده، همه مردم ایران و جهان آرزوی سلامتی می‌کنم. امیدوارم در سال جدید خبرهای بد زیادی نشنویم. بخشی از خبرهای بد طبیعی است و نمی‌توان با آنها مقابله کرد، اما امیدوارم تعدادشان کم باشد.
فارس: اگر کتاب زندگی شما نوشته شود نامش را چه می‌گذارید؟
عشق.
فارس: چرا؟
چون اگر عاشق نباشید خیلی زود از همه چیز خسته می‌شوید.
فارس:صحبت پایانی...
بازهم سال نو را به همه مردم خوب کشورم تبریک می‌گویم. امیدوارم سال خیلی خوبی برای همه باشد. از اصحاب رسانه هم تقدیر و تشکر می‌کنم که همیشه حواس‌شان به والیبال هست.
انتهای پیام/
