شرق نوشت: در‌حالی‌که برخی شنیده‌ها حاکی از این است که آمدن ابراهیم رئیسی برای ۱۴۰۰ منتفی شده، اما قالیباف همچنان یکی از گزینه‌های قطعی است، اما مهدی چمران، عضو شورای ائتلاف اصولگرایان و از چهره‌های نزدیک به شهردار سابق آمدن هر دو را با هم قطعی نمی‌داند. این در حالی است که همه نشانه‌ها از رفتار قالیباف عزم او را برای آمدن جدی نشان می‌دهد.
از سفر‌های استانی‌اش به بهانه نظارت تا واکنش‌هایش به دولت و حتی شنیده‌هایی که گویای این است که او رایزنی‌ها برای چینش کابینه‌اش را هم آغاز کرده است. این یعنی او هیچ‌گاه از هدف اصلی‌اش از راه‌یافتن به مجلس کوتاه نیامده. برای همین هم حاضر نشد میثاق پیشنهادی جبهه پایداری را در جلسات وحدت امضا کند و اصلا بعد از مطرح‌شدن خواسته جبهه پایداری مبنی بر اینکه اگر قالیباف قصد نشستن بر صندلی ریاست پارلمان را دارد، باید عطای ریاست پاستور را به لقایش ببخشد، دیگر پایش را در آن جلسات نگذاشت.
تا اینجای کار مشخص است که قالیباف و تیمش به‌خوبی بازی کرده‌اند و حتی توانسته‌اند از پس جبهه پایداری و اعوانشان در مجلس هم برآیند. در واقع کوتاه‌آمدن او در مقابل این جریان نشانه دیگری است مبنی بر اینکه او اصلا قصد ندارد چهار سال از وقتش را در بهارستان تلف کند.
اگر دست جبهه پایداری و نزدیکانش در مجلس برای اظهار‌نظر، اثرگذاری روی طرح‌ها و حتی سهمشان از ریاست کمیسیون‌ها و دیگر مناصب مانند دیوان محاسبات و مرکز پژوهش‌ها خوب بوده، برای این است که قالیباف چشم به مجلس ندوخته است. او می‌خواست از فرصت یک‌ساله مجلس برای چیز دیگری استفاده کند و برایش فقط ریاست پارلمان مهم بود؛ برای همین به دنبال تعارض و مخالف‌خوان در مجلس نمی‌گشت کما اینکه با توجه به زوایای کلیت مجلس کنونی با دولت، بسیاری از اقدامات درون مجلس همسو با خواست و نظر قالیباف است و به او در رسیدن به هدف غایی‌اش کمک می‌کند.
با وجود این‌ها چمران گفت که مشخص نیست قالیباف و رئیسی در انتخابات ۱۴۰۰ حضور پیدا کنند و نمی‌توان بر پایه احتمالی که مشخص نیست، احتمالات دیگری را مطرح کرد. حتی احتمال دارد هیچ کدام برای انتخابات ۱۴۰۰ نیایند. به نظر می‌رسد بخشی از صحبت او درباره رئیسی درست باشد، اما درباره قالیباف نه.
کما اینکه درباره حضور قالیباف در انتخابات مجلس یا ریاست آن هم چمران هیچ‌وقت پیش‌بینی‌های دقیقی نکرد و حتی گفته بود مشخص نیست که او بیاید یا حتما قرار است او رئیس مجلس شود. به نظر می‌رسد که سخنان اخیرش درباره قالیباف هم بیشتر تاکتیکی است تا حساسیت‌ها و توجهات را از روی قالیباف بردارد.
در‌صورتی‌که اخبار مبنی بر عزم قاطع شهردار سابق برای ۱۴۰۰ از سوی یارانش این روز‌ها رسانه‌ای می‌شود، هستند جریان‌ها و افرادی درون اصولگرایی که شروع به تخریب قالیباف می‌کنند. همان‌ها که او و دولت احتمالی‌اش را مصداق دولت انقلابی حزب‌اللهی نمی‌دانند و از هم‌اکنون روی چهره‌هایی مانند سعید محمد یا سعید جلیلی تمرکز دارند.
نقوی‌حسینی قبلا گفته بود که استمزاجی صورت گرفته که رئیسی و قالیباف به مسئولیت‌های فعلی‌شان ادامه دهند و سعید جلیلی بیشترین شانس را برای رسیدن به کرسی ریاست‌جمهوری در اختیار دارد. قبل از آن گفته شده بود که جلیلی بالاتر از قالیباف و البته پس از رئیسی، اولویت دوم اصولگرایان است و تنها کاندیدای اصلی جناح راست در انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۶ از شانسی بیش از جلیلی برخوردار است. حالا که طبق شنیده‌ها آمدن یکی از نامزد‌های سال ۹۶ منتفی شده است، شانس قالیباف یک پله بالاتر آمده و در صورت آمدن جلیلی بعد از او قرار دارد. با‌این‌حال چمران به خبرآنلاین گفته است که هنوز به‌صورت رسمی و سازمان‌یافته، صحبتی با این دو صورت نگرفته است. او در پاسخ به این پرسش که آیا در جلساتی که با حضور این دو در جمع اصولگرایان برگزار شده، رایزنی‌ها و گفتگو‌هایی صورت گرفته یا خیر؟ تأکید کرد: در این جلسات، بحث‌های انتخاباتی مطرح نشده است. این چهره سیاسی اصولگرا در‌این‌باره که بسیاری بر این باورند که قالیباف و نواصولگرایان در این دوره از انتخابات ورود جدی‌تری خواهند داشت و با توجه به دلخوری‌هایی که در دوره قبلی انتخابات رخ داد، به نظر نمی‌رسد در صورت ورود رئیسی به انتخابات ۱۴۰۰، قالیباف به نفع او کنار برود، گفته است: «ابتدا باید گفت که مشخص نیست این دو نفر برای انتخابات ۱۴۰۰ حضور پیدا کنند و نمی‌توان بر پایه احتمالی که مشخص نیست، احتمالات دیگری را مطرح کرد به‌هر‌حال ممکن است کنار بکشند یا کنار نکشند. حتی احتمال دارد هیچ‌کدام برای انتخابات ۱۴۰۰ نیایند؛ از این‌رو هیچ حسابی نمی‌توان باز کرد و برنامه تنظیم‌شده‌ای در این زمینه وجود ندارد».
مشخص است که اصولگرایان از هم‌اکنون با چالش انتخابات ۱۴۰۰ روبه‌رو هستند. در نبود رقیب واقعی و اصیل طبیعی است که اختلافات میان خودشان پررنگ شود. تا جایی که چمران اعتراف کرده: «متأسفانه وحدت به‌سختی پیش می‌رود در‌حالی‌که اختلاف به آسانی ایجاد می‌شود، به بیانی دیگر همواره وحدت و پیونددادن یک جریان به هم سخت است. درست است که انتقاد‌هایی در‌این‌باره وجود دارد و افرادی از طیف‌های گوناگون انتقاد دارند، اما به یک‌روشی که تقریبا میان‌بر و مورد تأیید همه بوده، انتقاد می‌کنند».
در‌حالی‌که جامعه روحانیت اعلام کرده این‌بار قرار نیست دنباله‌رو جریان‌ها و جبهه‌ها و شورا‌های دیگر شود و می‌خواهد نقش فعالانه‌ای در انتخابات بازی کند، اما از سویی شورای ائتلاف اصولگرایان یا همان جمنای سابق که در دو انتخابات اخیر فعال بود هم منحل نشده و قطعا آن هم برای خود جایگاهی در نظر دارد.
