همشهری آنلاین_ سعید مروتی: در اتفاقی جالب توجه که البته مسبوق به سابقه هم بوده، دو فیلم حاضر در آخرین دوره جشنواره فیلم فجر، جای اکران عمومی در سینماها از تلویزیون پخش شدند. «یدو» و «تک‌تیرانداز» که اولی فیلم برگزیده و دومی برنده جایزه بهترین فیلم از نگاه ملی جشنواره فجر شده، در ایام نوروز از تلویزیون به نمایش درآمدند. موضوعی که باعث واکنش های متفاوتی شد و آنچه در رسانه‌ها شاهدش هستیم نشان می‌دهد اینکه سازندگان «یدو» قید اکران عمومی را زده و مستقیم از تلویزیون سردرآورده‌اند معنی‌اش مرگ سینما و نادیده گرفتن ظرفیت‌های اکران و بی‌توجهی به مخاطب است.
اینکه جشنواره فیلم فجر چرا چند جایزه اصلی‌اش (از جمله سیمرغ بلورین بهترین فیلم) را به «یدو» داده یا حضور «تک‌تیرانداز» در بخش مسابقه یک داستان است و نمایش آنها از تلویزیون یک داستان دیگر. «یدو» حتی به عنوان برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره هم بختی برای موفقیت در اکران عمومی نداشت. فیلم با زمینه جنگی، بدون بازیگر محبوب و با فضای دهه شصتی در حالت عادی هم نمی‌توانست با اقبال عمومی مواجه شود، الان که کرونا همه چیز را بر هم زده و هیچ فیلمی در اکران عمومی با استقبال مواجه نمی‌شود، دیگر تکلیف معلوم است.
در مورد «تک‌تیرانداز» هم که فیلم جذاب‌تری به نظر می‌رسد می‌شود این پرسش را مطرح کرد که آخرین موفقیت سینمای اکشن - ایدئولوژیک ایران در گیشه به چند سال قبل بازمی‌گردد. پخش مستقیم این فیلم‌ها باعث دیده شدن بهتر و جلوگیری از اتلاف وقت و سرمایه شد. «یدو» و «تک‌تیرانداز» در پخش تلویزیونی بسیار بیشتر از آنچه می‌شد در اکران عمومی برایشان متصور شد تماشاگر یافتند. سینمایی که بعد از کرونا هیچ فیلمی در آن به موفقیت تجاری نرسیده و نه فیلم‌های کارگردان‌های شاخص می‌فروشند و نه فیلم‌های جریان عامه‌پسند و در سینمایی با کمتر از ۱۰۰۰ نفر تماشاگر در روز، مشخص است که فیلمی چون «یدو» چقدر می‌توانست با اقبال عمومی مواجه شود.
ضمن اینکه در یک سال اخیر سینماها بارها تعطیل شده و فیلم‌های زیادی پشت خط اکران مانده‌اند. با در نظر گرفتن این موارد نمایش فیلم برگزیده جشنواره از تلویزیون، بدون اکران عمومی هم فاجعه نیست. کاش می‌شد انبوه فیلم‌های تلویزیونی و به ظاهر سینمایی را هم جای اکران عمومی به تلویزیون آورد. فیلم‌هایی که مستقیم و غیرمستقیم از بودجه عمومی بهره‌مند بوده‌اند و زمان اکران هم با صرف هزینه‌های اغلب سنگین، روی پرده می‌آیند و شکست می‌خورند. نمونه‌هایش را در سینمای قبل از کرونا، هم زیاد دیده‌ایم.
حالا این دو فیلم در بدترین موعد نمایش فیلم تاریخ سینمای ایران، جای هدر دادن وقت و سرمایه برای اکرانی که نتیجه‌اش معلوم است از تلویزیون پخش شده‌اند. اینکه آخرین دوره جشنواره فجر در چه سطحی و چه شرایطی برگزار شده که «یدو» بهترین فیلمش شده ماجرایی دیگر است اما داستان پخش تلویزیونی این فیلم و «تک‌تیرانداز» این میزان وامصیبتا ندارد.
