هنوز میتوان با حفظ فاصله اجتماعی روز پیکنیک را جشن گرفت. همراه با اعضاء خانواده خود جمع شوید و به بالکن یا پشتبام بروید یا از چمن و حیاطخانه استفاده کنید. چند ساندویچ، کاپ کیک، کلوچه، کیک و سایر غذاهای خوشمزه تهیه کنید. برخی از بازیهای ساده و قدیمی را انجام دهید. روز را بدون تلفن خود سپری کنید یا سعی کنید سراغ شبکههای اجتماعی نروید. با استفاده از گوشی همراه برخی از آهنگهای مورد علاقه خود را پخش کنید.
قرنهاست که مردم سراسر جهان برخی وعدههای غذایی خود را در خارج از محیطهای بسته و در زیباییهای طبیعت میخورند. در حقیقت، ایده امروزی پیکنیک از اعیاد شکار قرون وسطی و مهمانیهای باغ ویکتوریا شکل گرفته است؛ این مراسم معمولا امور پیچیدهای بود که شامل دورههای متعدد و مقدمات دقیق بود.
در اوایل قرن نوزدهم گروهی از شهروندان ثروتمند لندن «انجمن پیکنیک» را برای تبلیغ تفرجگاه به منظور گردهماییهای اجتماعی تشکیل دادند. در این پیکنیکها هرکسی وعده غذایی خود را به همراه میآورد و هر یک از شرکتکنندگان نیز باید سرگرمی ارائه میکرد. اعضاء انجمن هنگام خوردن وعدههای غذایی خود به موسیقی زنده نیز گوش میدادند. امروزه پیکنیکها معمولا وعدههای غذایی مختلفی هستند که روی پتوی راحت پیکنیک میل میشوند.
روز جهانی پیکنیک
در کشورهای مختلف روزهای مختلف سال را بهعنوان روز پیکنیک جشن میگیرند اما ۱۸ ژوئن بهعنوان روز جهانی پیکنیک نامگذاری شده است. در این روز همه را تشویق میکنند که ناهار خود را بستهبندی کنند و آن را به بیرون از منزل ببرند. در قدیم، مردم برای فرار از زندگی روزمره خود به پیکنیک میرفتند. منشاء واقعی روز جهانی پیکنیک ناشناخته مانده است، اما میتوان آن را در اواخر انقلاب فرانسه و دوران ویکتوریا جستجو کرد. شایانذکر است، پیکنیک از واژه فرانسوی piquenique گرفته شده است و به معنای وعدهای است که در فضای باز خورده میشود.
از کباب پختن گرفته تا ساندویچهای سرد ساده، پیکنیکها کارهای غیر رسمی سبکی هستند که برای لذت بردن از روز و بهمنظور آرامشبخشی و سرگرمی انجام میشوند. برخی از غذاهای مورد علاقه پیکنیک شامل ساندویچ، چیپس، میوه و سبزیجات تازه، سالاد سبک و سایر خوراکیهای ساده خانگی هستند. با این حال، میتوان آن را بهگونهای گسترش داد که موارد کبابی ازجمله همبرگر و بلال کبابی روی آتش هیزم را شامل شود. در هنگام پیکنیکهای بزرگ، میهمانان اغلب هر کدام وعده غذایی خود را همراه آورده و آن را با بقیه تقسیم میکنند و خود نیز از غذایی که دیگران آوردهاند استفاده میکنند.
هوای تازه باعث افزایش اشتها میشود، بنابراین داشتن یک فعالیت بدنی هنگام لذت بردن از یک پیکنیک نیز خوب است. بازیهایی مانند توپ بازی یا پرواز دادن بادبادک به لذت این روز اضافه میکند.
روز پیکنیک معمولا تعطیل عمومی است. طبق کتاب رکوردهای جهانی گینس، بزرگترین پیکنیک در پرتغال برگزار شده است. در نیمکره جنوبی مانند استرالیا، روز جهانی پیکنیک در اولین دوشنبه ماه آگوست هر سال جشن گرفته میشود.
۱۵ سنت پیکنیک دلپذیر از سراسر جهان
پس از اولین پیکنیکها برای گروههای ثروتمند شکارچیان سلطنتی قرون وسطی در دوران ویکتوریا، این مفهوم به غذاهای ساده منتقل شدند که هر کسی میتواند در یک سبد بستهبندی کند و در آفتاب از خوردن آن لذت ببرد. در حال حاضر، فرهنگها در سراسر جهان موارد خاصی را طبق آداب و رسوم خود به غذا خوردن در فضای باز اضافه کردهاند؛ بازیها، غذاهای مخصوص و تعطیلات خاص برای لذت بردن از صرف غذا همراه شدهاند.
ژاپن
فصل شکوفههای گیلاس، ورود بهار به ژاپن را همراه با آغاز فصل پیادهرویها اعلام میکند. برای جشن، بسیاری از ژاپنیها روزهای گرم را در زیر شکوفههای ساکورا به پیکنیک میگذرانند. این سنت بسیار محبوب است و بازه زمانی برای لذت بردن از شکوفهها بسیار زودگذر است بهطوریکه بسیاری با دوستان و خانوادههای خود به پارکها رفته و از غذاهای خانگی لذت میبرند (هرچند فروشندگان مواد غذایی نیز به وفور دیده میشوند و به کسانی که به اندازه کافی غذا تهیه نکردهاند غذا میفروشند).
آرژانتین
در حالی که نیمکره بالایی بیشتر رویای کریسمس سفید را در دانههای برف و هوای سرد میبیند، آرژانتینیها تعطیلات را در خارج از منزل با پیکنیکهای کریسمس جشن میگیرند. این تعطیلات غالبا در سواحل یا خانه یا محیط باز برگزار میشود و بوقلمون و گوشت بز کباب شده تهیه میشود.
انگلیس
اواخر قرن هجدهم بود که یکی از شاخصترین غذاهای پیکنیک انگلستان تخم مرغ اسکاچ ظاهر شد. فورتنوم و میسون، Fortnum & Mason، خالق این غذا، تخممرغهای آبپز شده که داخل گوشت پیچیده شده و سرخ شده بودند را بهعنوان یک غذای لوکس برای مسافران تهیه میکرد. این غذا به دلیل آسان بودن خوردن آن در جاده معروف شد. پس از گذشت سالها تخممرغ اسکاچ بهعنوان میان وعدهای خوش طعم در پیکنیکهایی که قصد بستهبندی یک ظرف پر از غذای سرد را دارند برای جشن هفته ملی پیکنیک در ماه ژوئن، محبوب شده است.
استرالیا
در مورد چگونگی تعطیلات ملی پیکنیک استرالیا، دو داستان وجود دارد، اما صرفنظر از اینکه به دهه ۱۹۱۰ یا دهه ۱۹۴۰ برمیگردد، استرالیا روز میراث راهآهن را در اولین دوشنبه ماه آگوست جشن میگیرد. این تعطیلات یک آخر هفته طولانی و پر از فعالیتهایی مانند رقص، طنابکشی و مسابقه سرعت مارمولکها برای خانواده ها بههمراه دارد.
ایالاتمتحده
بسیاری از آمریکاییها از تعطیلات تابستانی روز یادبود و روز کارگر بهعنوان بهانهای برای پیکنیک استفاده میکنند. این گردهماییها شامل بازیهای رقابتی مانند مسابقههای سه پا وحمل تخم مرغ با قاشق است، اما آمریکاییها به یک مسابقه از نوع دیگر یعنی مسابقه خوردن غذا افتخار میکنند. این مسابقه اولین بار در سال ۱۹۱۶ ظاهر شد و هاتداگخواران را مقابل یکدیگر قرار داد. در آن سال، برنده ۱۳ هاتداگ را در جشن روز استقلال در سواحل کونی آیلند خورد. در حال حاضر، آنهایی که میزبان پیکنیک هستند غالبا مسابقههایی برای خوردن سریع پای یا هندوانه برگزار میکنند.
نیوزیلند
در زیر خط استوا، مردم نیوزیلند از وعدههای غذایی بیرون از منزل با غذاهای استاندارد پیکنیک مانند ساندویچ و پای لذت میبرند. در قرن ۱۹پیکنیکها از پختن کباب گوشت گاو و سیبزمینی پخته شده روی چالهها تشکیل شده بود. چای بعد از ظهر نیز یکی از غذاهای اصلی روزمره بود که لازم بود در هر پیکنیک موجود باشد، بنابراین آن را بهصورت گرم در یک نوع کتری تهیه میکردند (یک قوطی فلزی با دسته سیمی). پس از اختراع قمقمه، چای بهعنوان یک نوشیدنی معمول برای پیکنیک باقیمانده است.
اسکاندیناوی
کروکت، فوتبال و بدمینتون از بازیهای پیکنیک رایج هستند، اما در دانمارک، فنلاند و سوئد، کوب یک بازی محبوب است. بازی که در چمن انجام میشود و ترکیبی از بولینگ و شطرنج است و بازیکنان سعی دارند با باتومهای چوبی بلوکهای چوبی موسوم به کوب را بزنند. بازیکنان با انداختن کوبهای کوچکتر حریف و پس از آن یک کوب بزرگ به نام پادشاه برنده میشوند. درست مثل بازیهای پیکنیک در سراسر دنیا، یک بازی خوب کوب نیز با توجه به سطح مهارت میتواند چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد.
فنلاند
اول ماه مه به فنلاندیها فرصت میدهد تا ورود بهار را با دوستان و خانواده خود جشن بگیرند و به مهمانیها و پیکنیکهای فوقالعاده پرشور بروند. جشنهای اول ماه مه از ۳۰ آوریل آغاز میشود و در اولین روز رسمی ماه مه، بسیاری از علاقهمندان بهمنظور آرامشبخشی به پیکنیک میروند. وعده غذایی آن روز را معمولا «شاه ماهی لانچ» مینامند که شامل ماهی ترشی و سایر غذاهای شور است و آن را همراه یک نوشیدنی خاص استفاده میکنند.
ایسلند
درهمه پیکنیکها جشن برگزار نمیشود بلکه برخی فقط برای تفریح در یک روز در حومه شهر هستند. در ایسلند، علاقهمندان به چیدن توت اغلب ناهارهای پیکنیک را بستهبندی میکنند تا با رسیدن توتها در ماههای تابستان، برای چیدن توت به طبیعت بروند. اما علاوه بر گوشت و پنیر، مهمترین چیز برای یک پیکنیک ایسلندی داشتن لکههای توت بر روی لباس است که نشان میدهد شما توت بیشتری جمع کردهاید.
ترکیه
ترکیه به پیکنیکهای عالی شهرت دارد و میتواند ارتباطی با هزاران مکان پیکنیک این کشور برای عموم داشته باشد. بسیاری از خانوادههای ترک، کوسن، فرش و مبلمان برای برپایی راحت پیکنیک همراه با بازیها، نورهای رشتهای و سبزیجات شکم پر، گوشتهای کبابی و دسرها به همراه دارند. در شب، بسیاری از پیکنیکها همچنان ادامه دارند و به آتشبازی با موسیقی و پایکوبی تبدیل میشوند.
برزیل و اوروگوئه
به اشتراک گذاشتن یک کدو تنبل از چای یربا (yerba mate) روشی متداول در بین دوستان و اعضاء خانواده در برزیل، اروگوئه و دیگر کشورهای آمریکای جنوبی است و در پیکنیکها و سایر اجتماعات انجام میشود. در این مراسم، یک نفر چای را در یک کدو تنبل یا ظرفی با نی میریزد و مدام آن را پر میکند تا زمانی که عطر و طعم چای از بین برود. اگر این نوشیدن چای در میان دوستان باشد قوانینی نیز وجود دارد؛ شکستن حلقه یا پاک کردن نی قبل از نوشیدن بیادبانه است.
یونان
«دوشنبه پاک» شروع روزه بزرگ در یونان است و محدودیتهای غذایی مذهبی را ایجاد میکند. اما این تعطیلات غذاهای خاص خود را دارد، مانند صدف، هشت پا و نان بدون مخمر که در پیکنیکهای خانوادگی استفاده میشود. پس از آن، خانوادهها بادبادکهای بزرگ و رنگارنگ را برای جشن گرفتن این روز و آغاز بهار پرواز میدهند.
برگزاری پیکنیک در گورستان در سراسر جهان
پیکنیک در آرامستان فقط به فرهنگ خاصی محدود نیست. در سراسر جهان، دوستان و خانواده در مراسمی برای جشن گرفتن مناسبتهای خاص و تعطیلات به منظور یادآوری عزیزان درگذشته خود در گورستانها جمع میشوند. در دوران ویکتوریا، پیکنیکها را کنار سنگ قبرها برپا میکردند و از قبرستان بهعنوان فضای تفریحی برای بازیها و فعالیتها لذت میبردند. در مکزیک افرادی ناهار را در میان گورهای خانوادگی میخورند، همینطور چینیها که در جشنواره سالانه چونگ یئونگ برای بزرگداشت نیاکان خود به آرامگاههای آنان میروند. در حالی که مراسم ناهار خوردن در گورستان در ایالاتمتحده مدرن کمتر دیده میشود، برخی از پزشکان و متخصصان حفاظت از محیطزیست از احیاء مجدد آن بهعنوان راهی برای جشن گرفتن و لذت بردن از زندگی در تمام مراحل پشتیبانی میکنند.
منابع
www.mentalfloss.com
www.daysoftheyear.com
nationaldaycalendar.com
alwaystheholidays.com
انتهای پیام