اضطراب مانند آتش است و می‌تواند ما را امن و گرم نگه دارد و یا کاملا اموال و زندگیمان را ویران کند. داشتن کمی اضطراب همیشه خوب است. هنگامی که در یک خیابان خلوت به هنگام شب پیاده‌روی می‌کنیم، اضطراب ما را هوشیار نگه می‌دارد و هنگامی که موقعیتی خطرناک پیش می‌آید ما را برای مقابله آماده می‌کند، اما برای بسیاری از مردم مخصوصا نوجوانان اضطراب می‌تواند به جای استثناء به یک قاعده تبدیل شود. تنها راه رفتن در کلاس و یا بودن با یک گروهی که آن‌ها را نمی‌شناسند، می‌تواند برایشان یک موقعیت بحرانی تلقی شود و هرچه بیشتر این اتفاقات ترسناک را تجربه کنند، اضطراب در آن‌ها بیشتر به یک بیماری مزمن تبدیل می‌شود.
در این قسمت ۴ نکته درباره نوجوانان وجود دارد که والدین و معلمان باید بدانند.
۱- اضطراب به علائم جسمی مرتبط با افکار منفی اشاره دارد
افکار منفی مانند: "هیچکس مرا دوست ندارد "یا "همه فکر می‌کنند من احمق هستم" در ابتدا می‌آید. بعد از این افکار، علائم جسمی مانند معده درد، بهم ریختگی مزاجی، لرزش و تنفس سطحی به وجود می‌آیند. نوجوانان باید یاد بگیرند طرز تفکرشان را تغییر دهند و با استرس فیزیکی کنار بیایند (نفس عمیق و آرام بکشند).
۲- داشتن مهارت حل مشکل لازمه کنار آمدن با اضطراب است
زندگی پر از تزلزل و سیاهی است. والدین به کودکان کمک می‌کنند تا از این موقعیت‌ها عبور کنند، اما نوجوانان باید مهارت‌های حل مسئله را دارا باشند تا بتوانند به جای فرار، تزلزل‌ها را تحمل کنند. فرار و دوری از آن‌ها همه چیز را بدتر کرده و به اضطراب قدرت بیشتری می‌دهد.
۳- ذهن نوجوانان نسبت به استرس محیط حساسیت بیشتری دارد
ذهن نوجوان مملو از تغییرات شیمیایی است که باعث می‌شود هر موقعیتی مانند گذراندن زمان در خانه، سرگرم کننده به نظر برسد. این تغییرات هورمونی برای نوجوانان چالشی است که باعث می‌شود با اضطراب‌ها کنار بیایند.
۴- اضطراب یک چرخه شیطانی است
وقتی کودکان مضطرب هستند برای بزرگسالان اطرافشان راحت است در مقابل مضطرب شوند، اما هر چه والدین و معلمان مضطرب‌تر باشند، کنترل کننده‌تر و انعطاف ناپذیرتر خواهند شد.
به عنوان بزرگسال، باید اضطرابمان را در کنار کودکان و دانش آموزان خود کنترل کنیم. در این صورت می‌توانیم شرایط را به طور کلی موثرتر اداره کنیم.
