حال تصور کنید محله درکه که میزبان بسیاری از گردشگران و کوهنوردان است با کمبود مخزن زباله در بسیاری از کوچهها مواجه است. شیب تند و پلههای بسیار زیاد برخی از کوچهها باعث شده مخزن زباله در آن قسمت قرار نگیرد. در کوچههای کمعرض هم بهرغم اینکه مخزن زباله هست اما زبالهها به سختی جمعآوری میشود. از آنجایی که امکان تردد ماشینهای مکانیزه حمل زباله از خیابان شهید میراسماعیلی وجود ندارد تمامی زبالهها با موتورهای سه چرخ جمعآوری میشود.
در برخی از کوچههای درکه به دلیل فقدان مخزن زباله حتی در کوچههایی که شیب چندانی ندارد شاهد رها شدن حجم زیادی از زبالهها در قسمتی از کوچه هستیم که نه تنها چهره محله را بسیار زشت کرده است بلکه در زمان شیوع ویروس کرونا میتواند بسیار غیربهداشتی باشد و سلامت شهروندان درکه را به خطر بیندازد.
علاوه بر آلودگی محیطزیستی که شهروندان درکه در محله با آن دستوپنجه نرم میکنند باید گفت این معضل به قسمتهای بالای کوه و حتی جنگل زیبای کارا هم سرایت کرده است. تا جایی که اگر اوضاع به همین شکل پیش برود تا چند سال دیگر جنگلی به اسم جنگل کارا وجود نخواهد داشت. این درحالی است که در این فصل گردشگران و کوهنوردان بسیار زیادی برای گذراندن اوقات فراغت و لذت از طبیعت به جنگل کارا میروند و در آنجا چادر میزنند و روز را به شب میرسانند. اما موضوع مهم و قابل توجه این است که افزایش حجم زبالههای رها شده و غیرقابل تجزیه، قطع درختان برای پخت غذا و آسیب رساندن به درختان به معضلات اصلی جنگل کارا تبدیل شده است.
