بر اساس بررسیهای انجام شده بر روی سیارک ریوگو، این جرم کیهانی حاوی مقادیری از تیرهترین و ابتداییترین عناصر موجود در منظومه شمسی است. کاوشگر فضایی ژاپنی هایابوسا ۲ (Hayabusa2) در حالی نمونههای سیارک ریوگو را در سال ۲۰۱۹ گردآوری کرد که بیش از ۳۰۰ میلیون کیلومتر از زمین دور شده بود و برای جمعآوری آن نمونهها، بیش از یک سال را روی آن سیارک سپری کرده بود.
دانشمندان در آن زمان امید داشتند که دادههای گردآوری شده از مواد تشکیلدهنده زیر سطح آن سیارک بتواند اطلاعاتی در خصوص شرایط ۴.۶ میلیارد سال پیش کیهان، بهویژه درباره چگونگی توزیع مواد آلی در سایر سیارات واقع شده در همسایگی ما فاش کند.
پروفسور ماساکی فوجیموتو، سرپرست تیم تحقیقاتی که کپسول ریوگو را بازیابی کرد، به اِیبیسی (ABC) گفت: «این [نمونه گردآوریشده] فقط یک نمونه نادر و کمیاب نیست، بلکه بسیار ارزشمند است.»
او افزود: «این نمونه نکات زیادی درباره تاریخچه اولیه و بسیار ابتدایی منظومه شمسی و فرایندی که زمین را زیستپذیر کرد، به ما خواهد گفت.»
بنا به گزارش «نیوساینتیست» (New Scientist)، این ۵.۴ گرم ماده جمع آوری شده از سطح آن سیارک، دارای بسیاری از ترکیبات نامعمول، شامل مولکولهای آلی و حاوی آب است.
سدریک پیلورژه، دانشیار موسسه فضا و اخترفیزیک دانشگاه ساکلی در پاریس، میگوید: «اگرچه اغلب این ترکیبات به میزان ناچیز هستند، ولی ظرفیت بالایی در ردیابی برخی از فرایندهایی را دارند که در مراحل ابتدایی شکلگیری منظومه شمسی، و بعدها در بدنه اصلی ریوگو رخ داده است.»
دانشمندان از روشهایی استفاده کردند که دقت و صحت دادههای بهدست آمده از سیارک را حفظ میکند؛ ازجمله استفاده از میکروسکوپهای فراطیفی که با استفاده از نور در طول موجهای مختلف، صدها تصویر ثبت میکند.
در عین حال، پژوهشگران دریافتند که نمونههای ریوگو به طرز چشمگیری، به مراتب بیشتر از سایر شهاب سنگهایی که تاکنون بررسی شده است، تیرهاند؛ چنان که فقط حدود دو درصد از نوری را که به آن برخورد میکند، بازتاب میدهد.
این امر نشان میدهد که یا ریوگو ساختار شیمیایی متفاوتی دارد، یا شهابسنگها با عبور از اتمسفر زمین، در مسیر خود روشنتر میشوند. همچنین بر خلاف سایر سیارکها، نمونههای ریوگو بافت نرمی دارند و چنان که دانشمندان انتظار داشتند، حاوی هیچیک از مواد معدنی گداخته و نرم شده که کندرول نامیده میشود، نیستند.
این امر نیز بیانگر آن است که این سیارک، بدنه اصلی یک گونه نادر از شهابسنگ به نام کندریت سی آی (CI) است که تاکنون تنها پنج مورد از آن گونه به زمین راه یافته است، چرا که به آسانی در آب از بین میروند. ترکیبات شیمیایی این شهابسنگها شبیه به یک خورشید بدون گاز است.
