به گزارش خبرگزاری مهر، مصطفی رحماندوست نویسنده کتاب «سفید بود، سفید تنها بود» با حضور در سی و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت: در جنگ ما با پشتیبانی از خطوط درگیری به طور مستقیم یا غیر مستقیم از تمامیت عرضی مان دفاع می‌کردیم. چرا چون آن زمان دشمن پشت مرزهای جغرافیایی ما بود. ما این کار را کردیم. یکی از اولین کتاب‌هایی که در حوزه ادبیات پایداری توانست به ۳۸۵ هزار شمارگان برسد. ولی خود من از ناشر خواست که دیگر این اثر را منتشر نکند چون زمان آن تمام شده است.
خالق «ریشه‌ها در خاک، شاخه‌ها در باد» گفت: در حال حاضر اشتباه عمده ما این است که می‌خواهیم با همان ادبیات و همان نگاه، از جنگ حرف بزنیم. این تلقی، تلقی غلطی است. مرزهای درگیری تغییر کرده است و دشمن به گونه دیگری به کیان ما صدمه میزند. دشمن امروز از مرزها گذشته است. چون اساساً مرزی وجود ندارد. او در خانه من و شماست. باید با این شرایط حرف زد. نگاه من این است که خانه و خانواده و مرزهای آن باید تعریف شوند و نیت حافظان، ضرورت سلامت آن و ضررهای حاصله از تجاوز به آن، باید برای نسل امروزی مشخص شود. بر همین اساس لازم است به بچه‌ها تفهیم کرد که نقاط ممنوعه دارند که کسی نباید با آن دست بزند؛ این یعنی تفهیم مفهوم تجاوز در ذهن کودکان.
این شاعر نویسنده و مترجم ادبی گفت: در حال حاضر، از زاویه دیگری باید به بسیاری از مفاهیم جنگ نگاه کرد. به ویژه که بچه‌ها با مفاهیمی مثل مفهوم «جهان وطنی» مواجه‌اند که معنای آن را نمی‌دانند. تبلیغات جهان وطنی خیلی زیاد صورت می‌گیرد. بچه‌ها متوجه این موضوع نیستند که چگونه عقاید دیگران از مرزهای کشور ما عبور می‌کند و می‌تواند برای ما مخاطره آمیز باشد.
رحماندوست گفت: متأسفانه نویسندگان ما در این زمینه ورود جدی نداشته اند. کسانی که در این حوزه دست به قلم می‌شوند، منتظرند تا از آنها دعوتی صورت بگیرد که نمی‌گیرد. بعضی هم از اساس این مسئله را رد می‌کنند. در حال حاضر انگیزه کافی برای نویسنده وجود ندارد. ما باید به این نقطه برسیم که بدانیم بچه‌های مان به تفهیم این موضوعات نیاز دارند. آنان در داخل حریم‌هایی هستند که حفظ کیان آنها ضروری است. حریم‌هایی مثل «وطن» و «خانواده».
