این روستا با ویژگی‌های تاریخی، معماری صخره‌ای، مناظر، چشم‌انداز‌های طبیعی و چشمه آب معدنی کندوان، از پتانسیل‌های تاریخی و طبیعی ارزشمندی در بخش گردشگر روستای دامنه برخوردار است(البته بعد از رفتن کرونا) . این آبادی جزو دهستان سهند از توابع بخش مرکزی شهرستان اسکو است. کندوان نه فقط به عنوان یک روستا بلکه به عنوان یک محدوده جغرافیایی با ویژگی‌های محیطی، طبیعی، فرهنگی تاریخی و منطقه‌ای توریستی مطرح است.
*
وجه تسمیه روستای کندوانکلمه کندوان از دو کلمه (کند) و (جان) تشکیل شده و در اصطلاح ترکی به معنی (ره) و جان به معنی (خود ئوز) است با توجه به شرایط اقلیمی سرد و یخبندان و توپوگرافی سخت و ناهموار منطقه مردم توانستند با دستیابی به کران‌ها و ایجاد حفره در آن‌ها خود را در مقابل شرایط سخت اقلیمی حفظ کنند.
این امر موجب شده که کلمه جان در آخر کلمه کند به عنوان پسوند قرار گیرد و کلمه کند جان را بوجود آورد.
روستای کندوان که از نظر موقعیت جغرافیایی در ارتفاع بیش از ۲۲۰۰ متری و در دامنه شیب تند در امتداد روردخانه استقرار یافته و به علت نداشتن خاک مساعد کشاورزی، نبود راه‌های ارتباطی، سرما، کمبود زمین‌های مسطح برای کشت و زرع و علی الخصوص کشت آبی، دارای شرایط نامساعد زندگی است.
کوهستانی بودن منطقه باعث ایجاد جویبار‌هایی در سطح مناطق شیب دار است که به سمت دره حرکت می‌کنند و سرشاخه‌های اولیه رود کندوان را تشکیل می‌دهند. به علت ارتفاع بالا و وجود برف در تمام مدت سال و ذوب تدریجی برف‌ها، مراتع طبیعی در منطقه وجود دارد به همین جهت دامداری جزو فعالیت‌های اصلی به شمار می‌رود و کشاورزی دیمی در دامنه‌ها و زمین‌های ناهموار منطقه در مسیر چشمه سار‌های آبدار کوهستانی وجود دارد.
بنا به تحقیقی که توسط دانشکده معماری تهران انجام گرفت و بنا به روایت کهنسالان این روستا از قرن هفتم هجری به بعد مسکونی شده است. بدین ترتیب که اهالی کندوان ابتدا ساکن روستای حیله‌ور که در دو کیلومتری غرب آن است که در قرن هفتم هجری مقارن با حمله مغول به دلیل عدم امنیت جانی، مالی و بلایای طبیعی مانند سیل به دشت کوچک مقابل روستای فعلی عزیمت کردند که این دشت ابتدا محل ییلاق ساکنین دهات اطراف بود و حفره‌های سنگی را کندند و به صورت مسکن درآوردند.
