به گزارش ایسنا، دکتر سید مهدی پاکذات امروز در نشست خبری «بررسی نقش و جایگاه سند آمایش سرزمین در برنامهریزی کلان کشور» که به مناسبت هفته پژوهشوفناوری در مرکز پژوهشهای توسعه و آیندهنگری سازمان برنامه و بودجه برگزار شد، با اشاره به تاکید مقام معظم رهبری و رییس جمهور و اهتمام ریاست سازمان برنامه و بودجه در خصوص تدوین بودجه ۱۴۰۱ و برنامه هفتم توسعه بر مبنای آمایش سرزمین، به تبیین سند آمایش و تاریخچه تدوین این سند پرداخت.
وی ضمن اشاره به مطالعات پایه انجام شده این سند، تشریح کرد: در پنج دهه گذشته چهار دوره مطالعات جامع آمایش سرزمین در کشور تجربه شده است. در ابتدای دهه ۱۳۵۰ مطالعات جامعی توسط یک شرکت فرانسوی انجام شد و پس از انقلاب اسلامی، بنا به اهمیت موضوع، مطالعات طرح پایه آمایش سرزمین اسلامی ایران منتشر شد.
پاکذات افزود: در تجربه سوم؛ در اوایل دهه ۱۳۸۰ مطالعات جامع آمایش سرزمین با تدوین نظریه پایه توسعه ملی و با هدف تدوین چشمانداز بلند مدت توسعه فضایی در قالب ۶ کتاب و ۱۶ مجلد انجام شد. به نحوی که تدوین و تصویب ضوابط ملی آمایش سرزمین در هیئت وزیران در سال ۱۳۸۳ این مطالعات مبنای تدوین نظرات پایه توسعه استانها و برنامه چهارم توسعه قرار گرفت.
سرپرست مرکز پژوهشهای توسعه و آیندهنگری با اشاره به مطالعات انجام شده در سالهای بعد از ۱۳۸۵ و محول کردن وظیفه تدوین سند ملی آمایش به سازمان برنامه و بودجه در سال ۱۳۹۷، توضیح داد: در تجربه چهارم؛ آمایش در سطح استانی برای اولینبار در سال ۱۳۸۵ آغاز و در دهه ۱۳۹۰ در قالب بیش از ۱۱۰۰ جلد و برای ۳۱ استان مطالعه شد. با توجه به ضرورت آمایش سرزمین و جایگاه آن در نظام برنامهریزی و استناد به تکلیف ماده قانونی ۲۵ قانون برنامه ششم توسعه وظیفه انجام مطالعات و تدوین سند ملی آمایش در شهریور ماه ۱۳۹۷ به مرکز پژوهشهای توسعه و آیندهنگری سازمان برنامه و بودجه محول شد.
وی با بیان اینکه تدوین این سند با همکاری اندیشمندان و شبکه موسسات پژوهشی در قالب ۲۱ گروه مطالعاتی و با حضور بیش از ۷۰ نفر از صاحب نظران برجسته کشور انجام شده است، گفت: این سند در نهایت در ۱۲ اسفندماه ۱۳۹۹ به تصویب شورای عالی آمایش سرزمین رسید.
پاکذات تصویب این سند را اتفاقی نادر دانست و عنوان کرد: ۲۲ دستگاه دولتی در سطح کارشناسی تا سطح کلان با وجود تعارض منافع، سند ملی آمایش را امضا کردند.
ادامه دارد
