آنچه که برای اصناف مطرح‌شده، بحث مالیات است. سیاستگذار هم آنقدر این گلایه را از بخش‌خصوصی شنیده که دیگر اقدامی برای بهبود و شفافیت آن نمی‌کند. اگر فعال اقتصادی از پرداخت مالیات ممانعت کند، به کشور خیانت کرده اما اگر نظام شفاف مالیاتی وجود داشته باشد، فعالان اقتصادی هم از پرداخت مالیات استقبال می‌کند. ما اصلا قصد نداریم که میزان مالیات را کاهش دهیم یا حتی آن را تعدیل کنیم اما باید نظام مالیاتی کشور عادلانه باشد. برای مثال، سازمان گاهی مالیات فرد یا سازمانی را با تکیه بر صرف حدس و گمان تعیین می‌‌‌‌‌کرد و هنوز هم این موضوع رایج است؛ البته با سیستمی‌شدن پرداخت‌‌‌‌‌های مالیاتی و شفافیت معاملات بانکی، اوضاع کمی بهتر شد. بخش‌خصوصی معتقد است زمانی‌که ما صادقانه در راستای بهبود نظام مالیاتی کشور تلاش می‌کنیم و همه مسایل مالی خود را کاملا شفاف ارائه می‌دهیم، دولت نیز وظیفه دارد به‌طور صریح بیان کند که پول‌های دریافتی در کدام قسمت از کشور مصرف شده است. فرزندان ما باید به مدارس غیردولتی بروند و ما خودمان هم اگر بیمار شویم، مجبوریم به بیمارستان‌‌‌‌‌های خصوصی مراجعه کنیم پس وجوه مالیاتی در کدام محل خرج شده است که نشانه‌‌‌‌‌های آن دیده نمی‌شود؟ چرا تنها بخش‌خصوصی ناچار است شفاف باشد و دولت چنین مسولیتی ندارد؟
صنف ما فلزات رنگین است و بخشی از این فلزات وارد می‌شوند، از همین روی با چالش‌هایی مانند ثبت‌سفارش مواجه می‌شد و اکنون نیز کماکان با این مساله، دست و پنجه نرم می‌کند. ما تنها با بخش صنعت کشور روبه‌رو می‌شویم؛ یعنی به‌عبارتی دیگر تنها تولیدکنندگان با ما معامله می‌کنند و مصرف خانگی نداریم. ما کالای خامی را وارد می‌کنیم که در تمام صنایع مانند لوازم‌خانگی، ساختمان، پتروشیمی، داروسازی و صنایع دیگر لازم است، به‌همین‌دلیل ما تلاش می‌کنیم تاجر ما با تولیدکننده کشور ارتباط مستقیم داشته باشد، به همین‌دلیل هم ما شیوه کسب‌وکارهای نوین را در اولویت خود قرار داده‌‌‌‌‌ایم، اکنون پیگیر آن هستیم و با حساسیت سعی در به انجام رسیدن آن داریم. این‌گونه، با حذف واسطه‌‌‌‌‌ها، تولیدکننده می‌تواند کالاها را با قیمت مناسب‌‌‌‌‌تر از مرجع اولیه خریداری کند و هزینه‌های تمام‌شده تولید خود را کاهش دهد.
اگر بتوانیم ثبت‌سفارش کنیم، ارز مبادلاتی در اختیار ما قرار خواهد گرفت؛ اما همین‌جا لازم است بگویم که همین اختلاف ارز نیز زیان قابل‌توجهی به ما وارد کرده است. افرادی که امکانات و روابط به‌خصوصی دارند، این ارز را دریافت می‌کنند و از سمتی دیگر، سقف واردات برای این افراد نسبتا بالاست در صورتی‌که این فاکتور باید با توجه به سابقه تجارت یک تاجر در نظر گرفته شود. بارها دیده‌‌‌‌‌ایم افرادی که به‌تازگی به این صنف آماده‌‌‌‌‌اند با استفاده از ارتباطاتشان، سقف قابل‌توجهی دریافت می‌کنند و همین سقف باعث می‌شود که یک گروهی از تجار خاص، ارز مبادلاتی دریافت کنند و برخی تجار سابقه‌‌‌‌‌دار از ارز آزاد استفاده کنند. این‌گونه هزینه تمام‌شده برای گروهی از تجار به‌طور ناعادلانه افزایش و برای برخی دیگر کاهش می‌‌‌‌‌یابد. به همین دلایل است که ما به دولت اصرار می‌کنیم نرخ ارز را یکسان کند و دست از دخالت در این بازار بردارد. این‌گونه باعث می‌شویم فضای رقابت در کشور از بین برود و تجاری که کمی ضعیف‌‌‌‌‌تر هستند، به‌جای اصلاح رویکردهای اشتباه خود، با استفاده از امتیازات رانتی، ضعف خود را جبران کنند.
در حال‌حاضر کمبود قابل‌توجهی در بازار وجود ندارد زیرا تجار حتی اگر نتوانند ارز مبادلاتی دریافت کنند، تجارت خود را با ارز آزاد انجام می‌دهند و از نظر کالایی کمبودی در بازار وجود ندارد اما از نظر رقابت، این چندگانگی نرخ ارز، صنف ما را دچار مشکلاتی کرده است.
