امام جمعه ها و حجاب زنان؛ مخاطب‌شان کیست؟

   عصر ایران؛ مهرداد خدیر- امامان جمعه در تهران و شهرستان‌ها هر هفته «مکرر در مکرر در مکرر در مکرر» به موضوع پوشش زنان و کم و زیاد شدن آن اشاره می کنند. البته واضح است که پس از ماجرای مهسا و هزینۀ فراوان سیاسی و اقتصادی و حتی و دیپلماتیک آن برخوردکنندگان فتیله را پایین کشیده‌اند و از گشت ارشاد هم فعلا خبری نیست و نمایندگان مجلس که دست‌شان از موضوعات مورد بررسی در شورای عالی امنیت ملی و شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی فضای مجازی و شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا و هیأت انطباقمصوبات با سیاست‌های کلی و مجمع تشخیص مصلحت کوتاه است می خواهند تا شورای عالی حجاب زنان تشکیل نشده و از این هم کنار گذاشته شوند طرحی یا ایده ای دراندازند!

 

   امامان محنرم جمعه هم اگر چند یکی دو ماه پس از مهسا سکوت می‌کردند حالا دوباره به بحث حجاب می‌پردازند و البته آقای علم‌الهدی مراقب است که گردی بر دامان دولت کنونی ننشیند و به دلیل روشن مسؤولیتی را متوجه دولت آقای رییسی نکند چون این انگاره طعنه‌آمیز شکل گرفته که مهم‌ترین دستاورد یا خورجیِ دولت رییسی آزادی پوشش زنان بوده و این گزاره برای حامیان دولت بسیار ثقیل است. اگر بخواهند انکار کنند کافی است با انشگت نشان دهی دخترکانی را که موی به باد سپرده‌اند. اگر بخواهند ببالند با باور آنان به لزوم اجبار منطبق نیست و اگر بخواهند نقد کنند حسن روحانی نیست که هر چه خواستند بگویند.

 

   این نوشته اما در پی طرح موضوع دیگری است و این که مخاطب امامان جمعه دراین قضیه دقیقا چه کسانی هستند؟

 

    طبعا مستمعان و نمازگزاران نیستند چون آنها حجاب حداکثری را رعایت می‌کنند. خانم‌های بی/بد/ کم حجاب هم بالتبع نیستند چون آنها اصلا نه به نماز جمعه می‌آیند نه به خطبه‌ها گوش می‌کنند مگر این که نمایندگان مجلس طرحی تصویب کنند که پرداخت یارانه منوط شود به پاسخ به سوالات تستی دربارۀ محتوای خطبه ها یا هر سانت روسری عقب تر یک لیتر بنزین سهمیه کمتر! (باور کنید برخی طرح ها از این هم مضحک تر است)

 

    یاد خطبه های دهه 60 به خیر و حتی دعاگوی لواسان در دهه 80 یا حسنی خبرساز حتی که برای مخاطبان جذاب بود و پی کیری می کردند. حالا وقتی عین هم تکرار می‌کنند و به جز معدودی مانند امام جمعه اردبیل تحلیل شخصی ارایه نمی‌دهند جذابیت چندانی ندارد و اصلا مخاطبان بیرونی با خبر نمی شوند مگر این که حرف شاذّی گفته شده باشد که در فضای مجازی بازنشر شود.  از حیث نظر سیاسی هم کاملا با مرکز هماهنگ اند. اگر حکومت با عربستان سعودی قهر باشد به آل سعود بد می‌گویند و اگر آشتی کنیم خوب می‌گویند! پس نه مخاطبان‌شان در بحث حجاب چند هزار نفر حاضر در نماز جمعمی تواند باشند که رعایت می کنند  و نه چند صد هزار نفر بیرون که طیف متنوعی هستند.

 

   مخاطب آنها دولت فعلی هم نمی‌تواند باشد. چون این دولت خاتمی یا روحانی نیست و کاملا باب میل آقایان است. اگر واردات کند هم مدیریت جهادی است حالا چه واکسن باشد چه خودرو.

 

    می ماند نیروی انتظامی که از برخورد و "هدایت" به سبک "هدایت" مهسا و آموزش به سبک گذشته منع شده و شرط عقل سلیم هم این است که شرر به انبار باروت نیندازی و ناگهان بر سر راه مردی که یک میلیون تومان داده و دو کیلو پسته خریده سبز نشوی و نگویی چرا زنت یا دخترت شال ندارد چون معلوم است علنی یا زیر لفظی چه الفاظی را به کار خواهد برد.

 

   با یان وصف وقتی نه حاضران مخاطب‌اند و نه غایبان و نه دولت و نه پلیس لابد می‌گویند برای تبلیغ حکم خدا می‌گوییم. بسیار خوب. به قول دکتر سروش هر که باید نظر خود را به بازار حقیقت عرضه کند تا اگر مقبول عقلا ( جمیع عقلا و نه تنها نخبگان) افتاد به مثابه حقیقت به آن نگاه شود و طبعا برای قبولاندن آن باید بکوشند. این که دیگر داغ و درفش نمی خواهد. تکلیف حداقل ها را هم قانون در یک تبصره از یک ماده مشخص کرده است.

 

    یک لحظه تصور کنید اگر دولت روحانی یا خاتمی بر سر کار بود وزیر ارشاد و وزیر کشور و چند تا مقام دیگر باید پاسخ می دادند اما حالا داریم دنبال مخاطب سخنان امام جمعه های محترم می‌گردیم.

 

    یک توصیه مشفقانه در پایان هم این که اگر گاهی حرف‌های دیگر هم بر زبان آورند بد نیست.  چون غیر از شِکوِه از کم/بی/بد حجابی خیلی حرف های دیگر هم می شود. نگذارید نسل جوان تصور کند حرف دیگری نمی دانید چرا که نسل ما روحانیونی چون راشد و مطهری و فلسفی و حتی احمد کافی را هم به یاد دارد.