به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تاسوعای حسینی مختص عاشقان ابالفضل العباس(ع) است. این روز برای آزادگان جهان از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا در نهم محرم سال 61 هجری قمری ابوالفضل العباس (ع) درسی را به تمام آزادمردان جهان داد که هیچ آزاده ای در جهان تا پیش از آن با الفبای آن آشنا نبوده است.دوستداران آن حضرت در اقصی نقاط جهان ارادت و حاجت خود را به اشکال گوناگون بر در آستان قمر بنی هاشم می برند و حاجت خود را از ایشان دریافت می کنند. در این میان رسم حلواپزان در کوچه چترچی چهارراه گلوبندک تهران از شور و شعور ویژه ای برخوردار است.
در مورد تبارشناسی تاریخی این نذر روایت های متعددی به گوش می رسد اما نکته ای که بیشتر از همه توجه حاضران را به خود جلب می کند بی آلایشی و سادگی این مراسم است. در این مراسم که از حدود ساعت 5 صبح آغاز می شود و تا حدود ساعت 12 ظهر ادامه دارد افراد و عمدتا خانواده ها با یک شعله گاز و دیگ خانگی در حد وسع و توان خود مواد و وسایل لازم برای طبخ حلوا را به به این کوچه و خیابان منتهی به آن می آورند و بر روی یک زیرانداز کوچک شروع به پختن حلوا می کنند.
رهگذران و عاشقان تاسوعای حسینی نیز با عبور از این گذر مذهبی-فرهنگی بعد از پختن حلوا اندازه یک قاشق غذا خوری از هر دیگ حلوا سهم می برند و بعد به دیگ بعدی مراجعه می کنند هرکس به هر اندازه ای که قرار است در بین خانواده و آشنایان و افراد چشم به راه، این نذری را پخش کند، از خوان نعمت قمر منیر بنی هاشم برخوردار می شوند. برخی از آنها می گویند اگر 7 قاشق نذری از 7 دیگ بگیرید کافی است برخی دیگر نیز به تکه کوچکی حلوا از یک دیگ قانع می شوند و با بغضی در گلو و اشک هایی در چشم آن را به غنیمت می برند.
در سالهای گذشته به قدری تعداد جاجت روایان این سفره پربرکت بیشتر شده است که اکنون در کوچه چترچی جای سوزن انداختن نیست و خیابان منتهی به چهارراه گلوبندک نیز پر از عاشقان و حاجتمندان سرور و سالار شهیدان و ساقی کربلا می شود.
به گزارش رکنا، این رسم که قدمت زیاد تاریخی هم ندارد توانسته نمادی از عزاداری مردم شهر تهران در حداقل نیم قرن اخیر باشد و عاشقان ائمه اطهار و به ویژه اباعبدالله الحسین علیه السلام و سردار باوفایش را کنار سفره آن حضرت جمع کند.
