به گزارش ایسنا، «علی‌اکبر علی‌اکبری» از آزادگان دفاع مقدس از عید نوروز یکی از سال‌های اسارتش می‌گوید: کم‌کم زمستان به پایان می رسید و صدای پای بهار نزدیک می‌شد. ارشد آسایشگاه از عراقی‌ها اجازه گرفت که برای برگزاری جشن نوروز به تزئین آسایشگاه بپردازیم. با امکانات ناچیزی که داشتیم مثلِ کاغذ، زرورق سیگار و مقداری رنگ، آسایشگاه را قدری سروسامان دادیم.
در برگزاری مراسم سنتی نوروز که از دیرباز با فرهنگ غنی و پر محتوی اسلام عجین شده است عبارت جالبی نیز نوشتیم و به دیوارها نصب کردیم که از میان این عبارات دعای «اَمَّن یُّجیبُ» بسیار چشمگیر بود.
قبل از تحویل سال یکی از مسئولان عراقی وارد آسایشگاه شد؛ تا چشمش به این دعا برخورد کرد، از کوره در رفت و بسیار برافروخته شد. شروع کرد به داد و بیداد و گفت: «مگر ما به شما ظلم کرده‌ایم که شما این آیه را نوشته‌اید؟ ما به شما پتو، لباس و کفش دادیم؛حالا ظالم هستیم.»
در این‌حال یکی بچه‌ها به خود جرأئت داد و گفت: «سیدی این که معنای خوبی دارد.» او بیشتر برافروخته شد و گفت:« اگر راست می‌گویید آیه‌ای بنویسید که در آن خیر باشد نه آیه‌ای که مایه شر و بدی است.»
بعد دستور داد نوشته را پاک کنیم و تعدادی از بچه‌ها را که در این خصوص فعالیت داشتند تنبیه شوند.
انتهای پیام
